[zaloguj się]
[pdf]

NIEDOUK (1) sb m

e oraz o jasne.

Fleksja
pl
G niedouk(o)w
I niedouki

pl [G niedouk(o)w.] ◊ I niedouki.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Człowiek bez dostatecznego wykształcenia, wiedzy: Dobreć y rozmowy około wyáry [...]/ kyedy ſą ſkromne/ [...] á nye z tákże nyedouki/ álbo wſſetecznymi KromRozm I N3; [Pan Niebieski Duchem swoim daj wam mądrość ku posromoceniu niedouków szkoły Krystusowej, chociaż w świecie nauczonych AktaSynod I 344].

Cf [NIEDOUCZENIEC]

AŻ