Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEFILOZOF]

Następne hasło: [NIEFOLOWANY] »

NIEFOLGOWANIE (2) sb n

Pierwsze e oraz oba o prawdopodobnie jasne, końcowe e prawdopodobnie pochylone (tak w nie- oraz folgowanie); a jasne.

Fleksja

	sg
I	niefolgowani(e)m
L	niefolgowaniu

sg I niefolgowani(e)m (1). ◊ L niefolgowaniu (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Niepobłażanie, surowe traktowanie; przen (1)
2. Nieoszczędzanie, narażanie (1)

1. Niepobłażanie, surowe traktowanie; przen [czemu] (1): Co wſzytko idźie ku ſkáżeniu ſámym vżywánim/ iz [!] ieſt wedle vſtaw y náuk ludzkich, ktore máiąc pozor mądrośći w zaboboniech y w vpokorzeniu/ y w niefolgowániu ćiáłu [et non ad parcendum corpori]/ nie we czći iákiey ku nápełnieniu ćiáłá. WujNT Col 2/23.

2. Nieoszczędzanie, narażanie [czego] (1) : Gdźieby záś ſzło o zbáwienie/ [...] tám iuż trzebá więtſzey oſtrożnośći y pilnośći. Nie tylko z niefolgowániem máiętnośći y ſławy/ ále też y zdrowia właſnego CzechEp 5.

Synonim: 1. nieprzepuszczanie.

Cf FOLGOWANIE