Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 2. NIEKARANIE

Następne hasło: NIEKARNOŚĆ »

NIEKARANY (5) part praet pass pf i być może impf

Może impf (1) GliczKsiąż, pozostałe pf.

W pisowni łącznej (3), w rozłącznej (2).

e prawdopodobnie jasne (tak w nie-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja

sg
m	N	niekårany	f	N	niekåranå
	G	niekåran(e)go		G

pl
N	m pers	niekårani
G		niekåranych

sg m N niekårany (1). ◊ G niekåran(e)go (1). ◊ f N niekåranå (1). ◊ pl N m pers niekårani (1). ◊ G niekåranych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Znaczenia

1. Bezkarnie popełniony, za który nie ukarano (o czynie) (3)
2. Którego nie (u)karano, nie (s)karcono (o człowieku) (2)

1. Bezkarnie popełniony, za który nie ukarano (o czynie); impunitus, inultus Cn (3): A przeto trzebá o tem rádźić/ iákoby dla niekaránych krzywd [impunitate iniuriarum]/ waśń á gniew vbogich ludźi nierosł á niezáſtárzywał ſię ModrzBaz 77, 114v; SkarKazSej 704a.

2. Którego nie (u)karano, nie (s)karcono (o człowieku); incastigatus Calep, Cn (2): [Salomon] nápomina rodzice/ áby dzyecyom ſwym zá dzyećińſtwá ſwey woley nie dopuſſcżáli/ [...] áby ſnadź potym yáko nie karáni nie ſprzećiwyáli ſie/ a ſporni nye byli GliczKsiąż E6v; Calep 518a.

Cf KARAN

ASt