[zaloguj się]
[pdf]

ROWIENNICZKA (2) sb f

rowienniczka (1), rowieniczka (1); rowienniczka SkarKazSej; rowieniczka SkarŻyw.

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rowiennica); a jasne.

Fleksja
sg pl
N rowieniczka
D rowienniczkåm
A rowienniczki
I rowienniczką rowienniczkami, rowienniczki

sg N rowieniczka (1). ◊ [I rowienniczką.] ◊ pl [D rowienniczkåm. ◊ A rowienniczki.] ◊ I rowienniczkami (1), [rowienniczki].

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Kobieta a. dziewczyna w tym samym lub podobnym wieku (2): [Iedney niedziele gdy ſzły w proceſſyey za krzyżem S. ſtárſzey zśioſtrámi nie było: á S. Kunegundis dowiedziawſzy ſię iſz w komorze ſwey z innymi rowiennicżki śniadanie cżyni: w bieżawſzy do niey [...]/ policżek iey wyćięła SkarŻyw 210.]

rowienniczka czyja (2): Sámá ſię S. Emerencyáná rowienicżká S. Iágnieſzki záſtáwiłá/ y gromić ſłowy on lud ſwowolny pocżęłá SkarŻyw 70; SkarKazSej 668b; [Máiąc śiedm lat/ dáłá ſię [św. Katarzyna] rowiennicżkam ſwoim do gránia dziećinnego vżyć: y tego iey P. Bog nieprzepuścił/ do ſtátku ią ieſzcże z młodośći przywodząc. SkarŻyw 253, 238].

[Przen [czego]:
Szereg: »rowienniczka i towarzyszka«: Bo prawdźiwie niekiedy Plato mowił: náśládowniczką niepráwośći kaźń iest: álbo iáko prawdźiwiey y mocniey Heſiodus/ rowienniczką y towárzyſzką. LipsPiotr R.]

Cf ROWIENNICA

ALKa