« Poprzednie hasło: 1. NIENARUSZENIE | Następne hasło: [NIENARUSZLIWIE] » |
2. NIENARUSZENIE (23) av
W pisowni łącznej (21), w rozłącznej (2).
Pierwsze e oraz a jasne, końcowe e pochylone; -sze- (16), -szé- (2) SarnStat (16:2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. błędnie zamiast: nienarusznie i XVIII w. s.v. naruszalny.
- Niezmiennie (23)
W charakterystycznych połączeniach: nienaruszenie mieć, przestrzegać (2), trwać, wypełniać, zapieczętować, zosta(wa)ć (3); niwczym nienaruszenie (6), we wszy(s)tkim (2).
»nienaruszenie dzierżeć, trzymać, trzyman« (3:2:1): y oné [przywileje] [...] My ſámi/ y potomki náſzé [...] záchowáć/ y niwczym ich nienáruſzenié dźierżeć tym Przywileiem náſzym obowięzuiemy. SarnStat 1061, 442, 1064, 1182, 1190, 1193.
»nienarnszenie zostawować« (1): Aſſecurácią Hetmáńſką [...] wáruiąc/ y nienáruſzénié zoſtáwuiąc. SarnStat 1226.
»nienaruszenie i (a) niezgwałcenie« = inconcusse et inviolabiliter JanStat [szyk 1:1] (2): iż będą chowáć ninieyſzy pokóy niezgwałcenié á nienáruſzenié SarnStat 1103, 1128.
»świętobliwie i nienaruszenie« (1): Któré práwo wiecznémi czáſy ma bydź świętobliwie/ y nienáruſzenié chowáné SarnStat 15.
»wiecznie a nienaruszenie« (1): A przetoż ten ſpoſob vcżenia przez ludzi [...] chciał też y Pan Bog/ áby trwał wiecżnie á nienáruſzenie RejPosRozpr b3v.
Synonimy: cale, całowicie, mocnie, niezgwałcenie.
Cf [NIENARUSZLIWIE], NIENARUSZNIE
AŻ