« Poprzednie hasło: ROZBACZYĆ | Następne hasło: 1. ROZBADAĆ » |
ROZBACZYĆ SIĘ (4) vb pf
sie (4), [się].
o jasne; w inf -ba- (2), -bå- (1); -ba- LubPs; -ba- : -bå- Mącz (1:1); w imp [-bå-, -ba-]; w pozostałych formach a pochylone.
inf | rozbaczyć się |
---|
imperativus | ||
---|---|---|
sg | pl | |
2 | rozbåcz się | |
3 | niech się rozbåczą |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | bych się rozbåczył | m pers | by(s)my się rozbåczyli |
2 | m | byś się rozbåczył | m pers |
inf rozbaczyć się (3). ◊ [imp 2 sg rozbåcz się. ◊ 3 pl niech się rozbåczą.] ◊ con 1 sg m bych się rozbåczył (1). ◊ [2 sg m byś się rozbåczył. ◊ 1 pl m pers by(s)my się rozbåczyli. ◊ part praet act rozbåczywszy się.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (cztery z niżej notowanych przykładów).
[rozbaczyć się na co: wczora wmm. raczyli powiedzieć, żebyśmy się na wszystko rozbaczyli AktaSynod I 34. Cf »dobrze się rozbaczyć«, »pilnie się rozbaczyć«.]
[Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: na to; jako, zaimek względny]: Rozbácżże ſię o nędzny włodárzu/ to ieſt/ káżdy cżłowiecże Chrześćijáńſki/ [...] co tám zá ſerce twe będźie/ kiedy ćię tákież Pan przez śmierć powoła do śiebie WujPos 1590 316; BielKron 1597 331 (Linde).]
»pilnie się rozbaczyć [na to, ze zdaniem dopełnieniowym]«: A ná to ſie pilnie rozbacż/ iákobyś ſie ty Pruſom/ Inflantom/ Moſkwi/ Tátárom ſam obronił BielKron 1597 331 (Linde).]
»rozbaczyć się sam w sobie« (1): Animum advocare ad se ipsum, Rozbaczić ſie ſam w ſobie. Mącz 504d.
rozbaczyć się na co (1): [iżeby tey zwirzchnośći [Palamedes] dość mogł/ o to ſie ſtárał v káżdego. Pánowie tedy Greccy/ dobrze ſie ná to wſzytko rozbacżywſzy/ Pálámedeſá Pánem wybráli. HistTroj H4v]. Cf Zwrot.
[Ze zdaniem dopełnieniowym: Ci téż którzy ſye brzydzą [...] Krzyżá świętégo [...]/ niech ſye rozbaczą/ że Krzyż którym ſye tu brzydzą ná świećie/ [...] będźie im pokazány czáſu dniá oſtátecznégo BiałPos 27 (Linde).]
Synonimy: 1. rozpatrzyć, roztrząsnąć.
Formacje współrdzenne cf BACZYĆ SIĘ.
KW, (LWil)