Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEPOCIESZNIE

Następne hasło: NIEPOCZCIWIE »

NIEPOCIESZNY (2) ai

Oba e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz pocieszny).

Fleksja

sg
m	N	niepocieszny	f	N	niepociesznå	n	N
	I			I			I	niepociesznym

sg m N niepocieszny (1). ◊ f N niepociesznå (1). ◊ [n I niepociesznym.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. pocieszliwy.

Znaczenia

1. Nie do pocieszenia, nie do odżałowania (2)
2. [Nie przynoszący radości]

1. Nie do pocieszenia, nie do odżałowania (2): Inconsolabilis. Qui consolationem non admittit, cuius dolori consolatio nulla mederi potest. – Nie poczieſzny. Calep 522b; ſtąd mię piecżeſz/ o ſmętku gorzki/ że ſię to dobre ſtráćiło: zowąd mię dręcżyſz/ o ćięſzka boleśći/ o ćiężſza boiáźni/ że ſię owe złe nabyło: ſtámtąd ſzkodá niepoćieſzna/ ſtąd męká nieznośna. LatHar 149.

2. [Nie przynoszący radości: tedy wżdy áby nas iáko Ordyńcy z oſpáłośći náſzey puhámi ſwemi z niewczáſem náſzym nie wykłuſáli/ budząc nas ze ſnu z przywitániem onym zwykłym bárzo niepoćieſznym/ temi ſłowy: Twoiá śpiſz moiá horuieſz/ pody twoiá do Ordy. WerPublika 38.]

Cf POCIESZNY