Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEPOCZYTANIE

Następne hasło: NIEPOĆCIWIE »

NIEPOCZYTANY (2) part praet pass pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz poczytać); a jasne.

Fleksja

sg
f	N	niepoczytanå

pl
N	subst	niepoczytan(e)

sg f N niepoczytanå (1). ◊ pl N subst niepoczytan(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Nie liczony do czegoś, nie brany pod uwagę (1)
2. W funkcji przymiotnika: Nie przypisany, prawdziwy, autentyczny; tu o sprawiedliwości, którą Bóg ludzi naprawdę obdarza, a nie tylko im ją przypisuje (jak w koncepcjach innowierczych) (1)

1. Nie liczony do czegoś, nie brany pod uwagę (1): Nie rozumiey (iáko haeretycy z tych ſłow rozumieią) żeby grzechy nigdy ludziom nie były prawdziwie od Bogá odpuſzczáne/ ále tylko pokrywáne y niepoczytáne. WujNT 537.

2. W funkcji przymiotnika: Nie przypisany, prawdziwy, autentyczny; tu o sprawiedliwości, którą Bóg ludzi naprawdę obdarza, a nie tylko im ją przypisuje (jak w koncepcjach innowierczych) (1): Y tu widzimy iż możemy mieć prawdziwą ſpráwiedliwość nie tylko przed ludzmi/ ábo przez poczytánie Boże/ ále prawdziwie przed Bogiem y przed oblicznośćią iego. A iż ná to przyſzedł Pan Chriſtus/ áby táką ſpráwiedliwość ludziom dawał. (marg) Spráwiedliwość niepoczytána. (–) WujNT 196.

Synonimy: 2. pewny, prawdziwy.

Cf POCZYTANY