Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZBIEGANIE

Następne hasło: [ROZBIEGOWAĆ SIĘ] »

ROZBIEGŁY (2) part praet act

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz biegły).

Fleksja

sg
n	A	rozbiegł(e)

pl
G		rozbiegłych
A	m pers	rozbiegł(e)
A	subst	rozbiegł(e)

sg n A rozbiegł(e) (1). ◊ [pl G rozbiegłych.] ◊ A m pers rozbiegł(e) (1). [subst rozbiegł(e).]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w. s.v. rozbiedz się.

Znaczenia

1. O co najmniej dwu podmiotach: którzy pobiegli (które pobiegły) w różne strony (1)
- [Przen: O kołach wozu Apollina, tj. Słońca]
- a. Którzy rzucili się do bezładnej ucieczki (1)
2. Który nabrał rozpędu biegnąc; przen (1)

1. O co najmniej dwu podmiotach: którzy pobiegli (które pobiegły) w różne strony (1):

[Przen: O kołach wozu Apollina, tj. Słońca: Słońce zachodzi od wieczornej zorze, Rozbiegłe koła spuszczając za morze Smolik 53.]

a. Którzy rzucili się do bezładnej ucieczki (1): BielKron 121; [ktory [wojewoda] zebrawſzy nie máło świeżych y rozbiegłych ludźi/ chćiał ćiągnąć zá nieprzyiaćielmi. BielKron1597 137].

2. Który nabrał rozpędu biegnąc; przen (1): Władza ſercá w kim mgleie Mniey w nim co dźień nádźieie/ [...] Więc ták płácż iáko y śmiech iednáko odbiera/ Rozbiegłe ſerce wśćiąga/ á zkurcżone wſpiera. RybGęśli C4.

Cf [ROZBIEŻAŁY], ROZBIEŻEĆ SIĘ

KW, (LWil)