« Poprzednie hasło: [ROZBIEŻEĆ] | Następne hasło: ROZBIEŻENIE » |
ROZBIEŻEĆ SIĘ (52) vb pf
sie (42), się (10).
o oraz pierwsze e jasne; drugie e z tekstów nieoznaczających é.
W temacie praet: -bieg- (26), -bież- (15); -bieg- MiechGlab, RejZwierz, BibRadz, RejPos, RejZwierc (3), BudBib, ModrzBaz, StryjKron; -bież- OpecŻyw, LibLeg, WróbŻołt, LeszczRzecz, SkarŻyw (2), CzechEp, SarnStat (2), PowodPr, CzahTr; -bieg- : -bież- Leop (2:1), BielKron (10:1), RejAp (3:1), ActReg (1:1).
inf | rozbieżeć się |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | rozbiegł się, rozbieżåł się | m pers | rozbiegli się, rozbieżeli się |
f | rozbieżała się | m an | ||
n | rozbiegło się, rozbieżało się | subst | rozbiegły się, rozbieżały się, rozbieżali się |
plusq | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | był się rozbieżåł | m pers | byli się rozbiegli |
n | rozbiegło się było | subst | były się rozbiegły, były się rozbieżały |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | by się rozbieżeli |
inf rozbieżeć się (2). ◊ fut 3 sg rozbieży się (1). ◊ 3 pl rozbieżą się (9). ◊ praet 3 sg m rozbiegł się, rozbieżåł się (2). f rozbieżała się (1). n rozbiegło się, rozbieżało się (7). ◊ 3 pl m pers rozbiegli się, rozbieżeli się (15). subst rozbiegły się (4), [rozbieżały się, rozbieżali się [cum N pl: pisma; może błąd zamiast: rozbieżały się].] ◊ plusq 3 sg m był się rozbieżåł (1). n rozbiegło się było (1). ◊ 3 pl m pers byli się rozbiegli (4). subst były się rozbiegły, były się rozbieżały (3). ◊ con 3 pl m pers by się rozbieżeli (1). ◊ part praet act rozbiegszy się (1).
Sł stp: rozbiec się, rozbieżeć się, Cn w innym znaczeniu s.v. rozbiegam się, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.: rozbiec się, rozbieżeć się.
- 1. O co najmniej dwóch podmiotach: opuścić jakieś miejsce, udając się w różne strony
(43)
- a. Gromadnie
(42)
- α. O ludziach
(37)
- Przen (1)
- αα. Rzucić się do bezładnej ucieczki
(15)
- Przen (4)
- ββ. Znaleźć sobie inne, dalekie od siebie miejsce zamieszkania (3)
- γγ. [Opuścić pracodawcę]
- β. O zwierzętach (też fantastycznych)
(5)
- Przen (1)
- α. O ludziach
(37)
- b. O dwóch osobach (1)
- a. Gromadnie
(42)
- 2. Rozsunąć się w różne strony; przen (4)
- 3. Pojawić się i objąć wielu ludzi, stać się udziałem wielu podmiotów (4)
- 4. Nabrać rozpędu w biegu; przen: wciągnąć się do pracy (1)
rozbieżeć się od kogo [= kogo opuszczając] (2): A gdy Sámuel cżekał do ſiedmi dni według vmowy/ rozbiegł ſie lud od niego á pokrył po iáſkiniach BielKron 64v; RejPos 104v.
rozbieżeć się po czemu [= w jakim celu] (1): Powiedział mu poborcá/ á miły woycie wſzák to wielka wieś/ ieſt tám kilká ſet pogłowia. Powiedział woyt [...]/ Byłoć [...] kráſzſzey cżeládzi niemáło/ áleć ſie rozbiegło po robotam RejZwierc 39.
rozbieżeć się po czym (1): Leop 3.Reg 22/17 cf W porównaniu.
rozbieżeć się dokąd (3): Poſły wſzędzye rozſyłay do poſtronnych pánow. [...] To pieniędzy ſzukáiąc rozbieżą ſie wſzędzye. RejWiz 69v; żony/ dziatki/ kthore ſie były rozbiegły nád morſkie miáſtá/ záſię z rádośćią przybiegły. BielKron 251; ActReg 121.
rozbieżeć się skąd (2): BielKron 245v; Dopiero wſzyſcy ſię fałſzow onych záwſtydziwſzy/ ſpuśćiwſzy ocży/ z ſądu ſię rozbieżeli SkarŻyw 391.
W przeciwstawieniach: »rozbieżeć się ... przybiec, przyść« (2): [Trasybulus] wzyął miáſto Atheny/ [...] wſzyſcy záſię przyſzli ktorzy ſie byli rozbiegli. BielKron 121, 251.
W porównaniu (1): Widziałem wſſyſtek lud Iſráelſki/ á on ſie rozbieżał po gorách/ iákoby owce gdy páſterzá niemáſz Leop 3.Reg 22/17.
rozbieżeć się od czego [= od kogo, tj. przed kim] (1): Tedy ſie przepráwił [Judas] do nich náprzod ſam/ a wſſythek lud zá nim. Y rozbiegli ſie wſſyſtcy Pogáni od oblicża ich Leop 1.Mach 5/43.
rozbieżeć się przed kim [= uciekając przed kim] (1): [król Bolesław] wtárgnął do ich [Rusaków] źiemie/ rozbiegli ſie wſzytcy po leſie przed nim. BielKron 353v.
rozbieżeć się po czym (2): BielKron 353v; Iezdni tákże rozbiegſzy ſię/ y tu y owdzie po polu/ vćiekli do Azotu BudBib 1.Mach 10/83.
rozbieżeć się dokąd (1): Rozbiegli ſie thedy wſzytcy gdzie ktho mogł BielKron 308.
rozbieżeć się przed czym (1): Przed iáſnoſćią ktora ſzłá przed nim rozbiegły ſie obłoki ony BibRadz Ps 18/13.
rozbieżeć się dokąd (2): BielKron 434; Bo gdy dlá przenáśládowánia [...] vcżniowie Chryſtuſowi [...] vćiekáli/ rozbieżeli ſię daleko/ iſz drudzy do Antyochiey zábieżeli SkarŻyw 536.
rozbieżeć się miedzy kogo (1): Otho z gęby ſmokowey [...] wyſzły iákoby thrzy żáby duchow niecżyſtych/ á rozbieżeli ſie miedzy krole ziemſkie RejAp 137v.
»rozbieżeć się na strony« (1): BielKron 56 cf »rozbieżeć się rozno«.
rozbieżeć się od kogo [= kto puścił wiadomość] (1): Od Starosty Sniatyńskiego rozbiegło się cos było ActReg 113.
Synonimy: 1.a. rozlecieć się, rozleźć się, rozpierzchnąć, rozpierzchnąć się, rozproszyć się, rozskoczyć się, rozstrzelić się, rozsypać się.
Formacje współrdzenne cf BIEŻEĆ.
Cf ROZBIEGŁY, [ROZBIEŻAŁY], ROZBIEŻANY, ROZBIEŻENIE, ROZBIEŻENIE SIĘ, ROZBIEŻONY
KW, (LWil)