Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEPOKORNIK

Następne hasło: [NIEPOKORSTWO] »

NIEPOKORNY (2) ai

e oraz oba o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz pokorny).

Fleksja

sg
f	N	niepokornå

pl
N	m pers	niepokorni

sg f N niepokornå (1). ◊ pl N m pers niepokorni (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Pozbawiony pokory, zarozumiały (2)

Pozbawiony pokory, zarozumiały (2): Acżkolwiekem niepokorna/ A wſzákoż ći będę wierna. BierEz S4; (marg) Młodzi niepokorni/ nie máią rozumu. (‒) Dźiś młodźi náſtáli/ ktorzy ſię ſámi nie znáiąc y gorne ſwoie dumki podnoſząc/ ſtárym y świádomſzym nie vſtępuią SkarKazSej 661b.

Synonimy: dumny, pyszny, wyniosły.

Cf POKORNY