[zaloguj się]
[pdf]

ROZBIJAĆ SIĘ (8) vb impf

sie (6), się (2).

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 rozbijają się
praet
sg pl
3 m rozbijåł się m pers
n subst rozbijały się
conditionalis
pl
3 m an by się rozbijali
subst by się rozbijały

praes 3 pl rozbijają się (6). ◊ praet 3 sg m rozbijåł się (1). ◊ [3 pl subst rozbijały się.] ◊ con 3 pl [m an by się rozbijali [cum N pl: ptaki].] subst by się rozbijały (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. rozbić.

Rozpadać się, roztrzaskiwać się od uderzenia, ulegać potłuczeniu (8): [coby iedno śieć záſkocżyłá/ dla tego żeby ſie ptakow tym więcey ſpoſtárło żeby ſie nierozbijáli CygMyśl B.]

rozbijać się o co (1): O ktorąby [skałę] ſie wiecznie morzkie rozbiiáły Flagi KochFrag 54.

Przen [na czym] (1): Bo ta ſtolicá [...] nawięcey Heretykom wadzi/ y tey ſię opoki ná ktorey ſię rozbiiáią/ y ktora ich błędy nawięcey tępi/ bárzo wiáruią. SkarJedn 108.
a. O statku: ulegać katastrofie; solvi Vulg (6):

rozbijać się od czego (1): ták iż przodek [okrętu] vwięznąwſzy zoſtał nie ruſzáiąc ſię; lecz zad rozbijał ſię od gwałtownych wáłow. WujNT Act 27/41.

Fraza: »okręty, łodzie się rozbijają« [w tym: o co (3), na czym (1)] [szyk zmienny] (3:2): RejWiz 12; BielKron 461; Charybdis, [...] Welm morski ná którym ſie łodzie rozbiyáyą. Mącz 51b; iákie tám [na morzu] ſą ſkáły/ y zawroty/ czo ſie o nie okręty rozbijáią RejZwierc 14; Naufragus – Mieſcze gdze ſie rozbyaią łodze. [...] ut Mare naufragum, in quo naufragia fiunt Calep 690b; [RadzPodróż 205].

Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.

KW, (LWil)