[zaloguj się]
[pdf]

ROZCHWIANIE (3) sb n

o jasne, a pochylone; teksty nie oznaczają é oraz -é.

Fleksja
sg
N rozchwiåni(e)
D rozchwiåniu
A rozchwiåni(e)

sg N rozchwiåni(e) (2). ◊ D rozchwiåniu (1). ◊ [A rozchwiåni(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. Rzeczownik od „rozchwiać”: zniszczenie, zniweczenie; dissolutio, disturbatio Mącz (2): Disturbatio, Rozproſzenie/ rozchwiánie/ rosmietánie. Mącz 469c, 401b.

rozchwianie czego (1): Mącz 469ccf Szereg.

Szereg: »rozchwianie a rozprocie« (1): Ne esset nobis spacium ad disturbandas nuptias, [...] Abysmy nie mieli czáſu ku rozchwiániu á roſprociu tego weſela. Mącz 469c.
II. [Rzeczownik od „rozchwiać się”: niedanie pozytywnych wyników [czego]: Gdy ſie tedy obroná przećiwko nieprzyiacielowi [...] przez rozchwianie Seymu/ poſtánowić nie mogłá/ Krol [...] Wići po Koronie rozeſłał BielKron1597 577.]

Cf ROZCHWIAĆ, ROZCHWIAĆ SIĘ

KW, (LWil)