[zaloguj się]
[pdf]

ROZCHWIAĆ (3) vb pf

roz- (2), roſ- (1).

o jasne, a pochylone.

Fleksja
inf rozchwiåć

inf rozchwiåć (1). ◊ fut 3 sg rozchwieje (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Spowodować chwianie się; przen [co] (1): Niechay Cżárt z wiátry ſwemi ná nie iák chce wieie/ Iednak nigdy kwiatkow ich [lilii (przen)] márnie nieroſchwieie. KrowObr Av.
2. Rozwiać, rozpędzić (o wietrze) (1):
Fraza: »wiatr rozchwieje« (1): Bo to [bogactwo] iáko letnia mgłá gdy ią wiátr rozchwieie RejWiz 14.
3. Zniszczyć, zniweczyć [co] (1): Disturbare ac dissipare omnia, Wſziſtko roſpróć/ rozchwiać/ popſowáć. Mącz 469c.
4. [Nie pozwolić dojść do skutku [co]: Księdza arcybiskupa konwokacyja ladaco jest, która mnie barzo zafrasowała, i to najpilniej, aby ją rozchwiać omnibus modis. DudEpist V 128.]

Synonimy: 2. rozmieść, rozpłoszyć, rozwiać; 4. rozerwać, rozproć, rozproszyć, rozsypać.

Formacje współrdzenne cf CHWIAĆ.

Cf ROZCHWIANIE,ROZCHWIANY

KW, (LWil)