Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIESTANOWNY

Następne hasło: NIESTARGANY »

NIESTANY (10) ai

Zawsze w pisowni łącznej.

e jasne; -a- (9), [-å-].

Fleksja

sg
f	N	niestanå	n	N	niestånné
	G			G	niestanégo
	A	niestaną		A	niestan(e)
	L	niestanéj		L	niestan(e)m, niestanym

sg f N niestanå (1). ◊ A niestaną (1). ◊ [L niestanéj. ◊ n N niestånné.] ◊ G niestanégo (5); -égo (2), -(e)go (3). ◊ A niestan(e) (1). ◊ L niestan(e)m (1) UstPraw, niestanym (1) SarnStat.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI i XVIII – XIX w.

Znaczenia

praw. Związany z niestawieniem się, nieprzybyciem osobiście na wezwanie sądu (10)
- a. W funkcji rzeczownika: »niestane« = kara sądowa za niestawienie się strony do Sądu (8)

praw. Związany z niestawieniem się, nieprzybyciem osobiście na wezwanie sądu (10):

Wyrażenie: [»niestany rok« = rozprawa, na którą pozwany nie stawił się do sądu: náthoſs mogę jmyenie doſtál pyrwſſego nyeſtąnego rokv yakoſſ othem ſpervnek y nyeſtany rok ſzerzy ohmawyayą ZapWpol 1531/luźna karta 2.]

»wina niestana« = kara sądowa za niestawienie się strony do sądu (2): O winę nieſtáną ma ſąd poſłáć woźnego y dwu ſłużebnikow ſwych/ ktorzy tego máią ćiążáć kogo pozywáią UstPraw G; SarnStat 1158; [A gdy pozwány ná Roku piérwſzym nie ſtánie/ táki ma być w winie nieſtanéy przekazan. UstPraw 1579 9 (Linde)].

a. W funkcji rzeczownika: »niestane« = kara sądowa za niestawienie się strony do Sądu (8): domini decreverunt penam nystane ZapMaz II Ł 106v; Gdy pozwány ná Roku pierwſzym nieſtánie/ tedy nieſtánego ma dádź ſądowi ſzeſtnaſćie groſzy UstPraw Cv, C [2 r.], C3; gdy iuż ſądowi winá nieſtána niema bydź płáconá/ iákóż ſąd od nieſtánégo nic bráć niema/ áni pámiętnégo wyćięgáć od ſtrony. SarnStat 1158, 1158 [2 r.]; [A zá Liſty z záwieſzonémi Pieczęćiámi/ przyſądnégo [pisarze] bráć máią dźieśięć groſzy: [...] A nieſtanné/ od przyſądnégo w zyſku cztérzy groſze UstPraw 1579 24 (Linde).].

Synonim: a. kontumacyja.

Cf NIESTAJĄCY, NIESTOJĄCY, STANY