[zaloguj się]
[pdf]

ROZCHWYCENIE (8) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają é niekonsekwentnie; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N rozchwycenié
A rozchwyceni(e)
I rozchwyceni(e)m

sg N rozchwycenié (2). ◊ A rozchwyceni(e) (3). ◊ I rozchwyceni(e)m (3).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. rozchwytny.

1. Rozkradzenie, rozgrabienie; direptio PolAnt, Calep (5): Máiętność twoię y ſkárby twe ná rozchwycenie dam BudBib Ier 15/13, Ez 25/7; Depopulatio, Vastatio, direptio. – Puſtoſzenię, burzenię, rozchwicenię. Calep 308a, 328a.

rozchwycenie czego (1): rozchwycenie máiętnośći wáſzych przyięliśćie z weſelem CzechEp 25.

2. To, co zostało zrabowane, łup z kradzieży; direptio PolAnt (3): Y będą wielbłądy iych rozchwyceniem BudBib Ier 49/32, Soph 1/13.

rozchwycenie czyje [= przez kogo] (1): mowi Adonái Iehowá/ [Tyr] będzie rozchwyceniem narodow. BudBib Ez 26/5.

Cf ROZCHWYCIĆ

KW, (LWil)