« Poprzednie hasło: (NIEUCZESANY) | Następne hasło: NIEUCZEŚNIK » |
NIEUCZESNIK (2) sb m
nieuczesnik a. nieucześnik (2), [nieuczęstnik].
Fleksja
N sg nieucze(s)nik (2).
Sł stp brak, Cn: nieucześnik, Linde brak.
Nie mający części swojej w spółce z kim, nie działający wspólnie z kim; expers, ex(s)ors Mącz, Cn; inconscius, immunis Cn (2): Expers, Nie vczeſnik/ nie máyący częśćy Mącz 282a; Exors, Nievczeſnik/ nie máyący częśći s kim. Mącz 403c; [Expers, ohnig. P. niemáiący częśći/ nieuczęſtnik. Volck 450].
Cf UCZESTNIK
KK