[zaloguj się]
[pdf]

NIEUMOWNY (4) ai

W pisowni łącznej (3), w rozłącznej (1).

e oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNnieumowny
Anieumowny
pl
V subst nieumowné

sg m N nieumowny (2). ◊ A nieumowny (1). ◊ pl V subst nieumowné (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przykładów) s.v. umowny.

Nieprzystępny, nieludzki, nieprzejednany (4):
Szeregi: »okrutny i (a) nieumowny« (2): Ten Vrban dał piąći Kárdynałow vtopić [...] Był cżłowiek okrutny y nieumowny/ przeto mu ich wiele nie ſprzyiáło. BielKron 187, 451.

»pyszny a nieumowny« (1): MArtynus Papież s. Fráncyey pyſzny á nie vmowny BielKron 172v.

W przen (1): Słuchaſz? czy moy głos nie może Dolećieć ná twoie łoże? Słuchayćie wy nocné ćięnié/ Y nieumowné kámięnié. KochPieś 24.

Synonim: nieużyty.

Cf UMOWNY

KK