[zaloguj się]
[pdf]

ROZCIĘCIE (2) sb n

o jasne; teksty nie oznaczają é oraz -é.

Fleksja
sg pl
N rozcięci(e)
A rozcięci(e) rozcięciå

sg N rozcięci(e) (1). ◊ A rozcięci(e) (1). ◊ [pl A rozcięciå.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Zadanie rany lub śmierci przez przecięcie na co najmniej dwie części; sectio Mącz; scissio Modrz; dissectio Cn (2): Mącz 377b; poznał Sálomon prawie máćierzyńſki głos ná rośćięćie [dziecięcia] niezezwaláiący/ y przyſądźił iey żywe dźiećię. ModrzBaz 89v.
2. [Rana zadana czymś ostrym:

rozcięcie czego: Przeto ten oley ieſt bárzo dobry ná wſzeláką chorobę z źimná pochodzącą/ [...] y ná rozćięćie żył piętych SienHerb 560a.

Przen: Weyrzy ná ty ſrogie rány grzechow moich [...]. Przyſtąp á poley winem y oleyem ty ſrogie rośćięćia moie. SkarKaz 366b (Linde).]

Cf ROZCIĄĆ

KW, ~(LWil)