| « Poprzednie hasło: ROZCZYNIĆ | Następne hasło: ROZCZYTACZ » |
ROZCZYNIONY (3) part praet pass pf
Pierwsze o jasne; -ony (1) Mącz, -óny (1) Oczko.
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| f | N | rozczynionå | n | N | rozczynion(e) |
| G | rozczynionéj | G | |||
| A | A | rozczynioné | |||
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | rozczynion(e) |
sg [f N rozczynionå. ◊ G rozczynionéj.] ◊ n N rozczynion(e) (1). ◊ A rozczynioné (1). ◊ pl N subst rozczynion(e) (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.
rozczyniony czym (1): Cerotum Santalinum iéy dáć/ álbo ſámé/ álbo vnguento Roſato/ cum ſucco Abſinti [...] rozczynióné Oczko 26; [w dźień ſobotni ofiáruyćie [...] dwie dźieśiąté częśći biáłéy mąki oliwą rozczynionéy WujBib Num 28/9, Num 28/5].
rozczyniony z czym (1): Sadło Cocodrillowe też tho rozcżynione z ołowem ſkruſzonem goij tę ranę. FalZiol IV 33b.
Cf ROZCZYNIĆ
KW, (LWil)