[zaloguj się]
[pdf]

ROZDĄĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf rozdąć
praet
sg
3 m rozdął
imperativus
sg
2 rozedmi

inf rozdąć (1). ◊ praet 3 sg m rozdął (1). ◊ [imp 2 sg rozedmi. ◊ part praet act rozdąwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. [Wypełnić wnętrze czegoś powietrzem, aby powiększyło swoją objętość [co]: Rozćięgniſz ie [rękawice] dobrze/ á rozedmi/ niech że ták rozdęte leżą przez dzień SienHerb 563b.]
2. Dmuchając, rozniecić ogień (1):
Zwrot: »ogień rozdąć« (1): Flammas expirare, Ogień rozdąć. Mącz 409a; [Tym kádzenim y ſzáty vwonić możeſz/ gdy roſtropnie miedzy ſzáty do ſkrzynie wſtawiſz/ [...] záś ogień rozdąwſzy záwrzeſz SienHerb [578]a].
3. Wiejąc, wzburzyć; w przen [co] (1): Gniéw twóy/ pánie/ rozdął morzá KochPs 24.

Formacje współrdzenne cf DĄĆ.

Cf ROZDĘCIE, ROZDĘTY

KW, (LWil)