NIEZGODLIWY (10) ai
W pisowni łącznej (9), w rozłącznej (1).
e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w niezgodny).
Fleksja
pl |
N |
subst |
niezgodliw(e) |
G |
niezgodliwych |
A |
m pers |
niezgodliw(e) |
sg m N niezgodliwy (4). ◊ pl N subst niezgodliw(e) (3). ◊ G niezgodliwych (2). ◊ A m pers niezgodliw(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
1.
Będący odmiennego zdania, niejednomyślny, skłócony; kłótliwy, nieprzyjazny;
discordabilis, discordans, discors, dissentiens Calep (6):
Discors Dissentiens, discordans ‒ Niezgodliwy, ſwąrliwy. Antiqui dicebant Discordis. [...] Discordabilis – Niezgodliwy Quod discordat et disconvenit. Calep 330a.
niezgodliwi z kim [z sobą = jeden z drugim nawzajem] (1): ále widząc [Saladyn] krole Rykárdá á Filipá być s ſobą niezgodliwe/ Ieruzálem przedſię trzymał á Krześćiány gárdził. BielKron 179v.
W przeciwstawieniu: »zgodliwy... niezgodliwy« (1): Iż lepſzy ieſt huff Ieleni zgodliwych/ kthore Lew pod ſpráwą á pod boiáźnią wiedzye/ niżli huff Lwow niezgodliwych kthorzy ſie ſámi kąſáią/ á iż ie Ieleń wiedzye RejPos 334.
a. Spowodowany niezgodą, nieprzyjaźnią, kłótliwością, chęcią do zwad (1): Ale záś bunty Polſkie niezgodliwe Co przynieść mogą? GrochKal 10.
b. Nieharmonijny, niezgodnie brzmiący, pomieszany (1): A záſię brzmiał niezgodliwy krzyk nieprzyiaćioł [inconsonans inimicorum clamor] BudBib Sap 18/10.
2.
Sprzeczny, będący w sprzeczności z sobą samym; wykluczający się z czym wzajemnie (3):
[Złodziej] Wierći ſie: rzecżą mieni: [...] Od wſtydu twarz cżerwona: potym bywa bláda/ [...] Powieśći niezgodliwe/ ſłowá záiąkáwe: Ręce drżą iák Ośicá KlonWor 3.
W przen (2): nie zámykay ná pyerſiach co vſtá powiedzą/ Bo niezgodliwe vſtá ſwe ſłowá poiedzą BielKom C5v; áby obacżyć mogł w iáko gęſty lás niezlicżonych błędow niezgodliwych wlaſł CzechEp 183.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Inconveniens, Indecens, indecorus, incongruens ‒ Nie zgodliwi Calep 523a.
Synonimy: 1. swarliwy, zwadliwy; b. pomieszany.
Cf NIEZGODNY, ZGODLIWY
KK