NIEZWALCZONY (17) part praet pass pf
W pisowni łącznej (14), w rozłącznej (3).
e jasne, a pochylone; -o- (7) KochPs (6), KochJez, -ó- (1) KochPieś.
Fleksja
sg |
m | N | niezwålczony |
f | N | |
n | N | |
G | |
G | |
G | niezwålczon(e)go |
A | |
A | niezwålczoną |
A | |
V | niezwålczony |
V | |
V | |
pl |
D |
niezwålczonym |
A |
subst |
niezwalczoné |
sg m N niezwålczony (3). ◊ V niezwålczony (8). ◊ f A niezwålczoną (1). ◊ n G niezwålczon(e)go (2). ◊ pl D niezwålczonym (1). ◊ A subst niezwalczoné (2); -é (1), -(e) (1).
Składnia dopełnienia sprawcy: niezwalczony od kogo (1).
Sł stp brak, Cn s.v. niezwyciężony, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.
I. W funkcji właściwej: Którego nikt nie pokonał; invictus Cn (2): A ći ſie więcey potykáli w ſkok z niepryiaćielem [!] [...] á gdy im ćięſzko było do woyſká vſtępowáli niezwalcżonego iáko zá mur/ ktore w ſobie mocno ſtało. BielSpr 30v; Rzym [...] To miáſto świát zwalczywſzy/ y śiebie zwalczyło/ By nic niezwalczonego od niego nie było. SzarzRyt D2v.
II.
W funkcji przymiotnika: Taki, którego się nie da pokonać, nie do zwyciężenia;
indomitus, inexpugnabilis, inexsuperabilis, insuperabilis Cn (14):
BielKron 259v;
Weźmi mię w ſwą obronę/ niezwalczony pánie/ A to zá twardą ſkáłę/ y zamek mi ſtánie. KochPs 42,
99,
103,
121 [2 r.],
122;
Iuż twoie namioty Zá Dźiwną [!] widáć/ y twé niezwalczoné roty. KochJez B;
KochPieś 46;
WSiáday/ á śmiałym ſercem Krolu niezwalcżony Ná koń pyſzny KmitaPsal A4v,
A5v;
GrochKal 5.
W przeciwstawieniu: »zwyciężony ... niezwalczony (1): Licż y Pompeiuſá co ieſt zwyćiężony/ Ale dom Rádźiwiłow nigdy niezwalcżony. SapEpit A3.
Szereg: »mocny a niezwalczony« (1): Tá cżęść ziemie [...] ma w ſobie [...] mocne á nie zwalcżone kroleſtwá BielKron 263v.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Niezwyćiężony. Niezwalcżony. Invictus bello. Calag 537a.
Synonimy: niezwojowany, niezwyciężony.
Cf ZWALCZONY
AK