[zaloguj się]
[pdf]

NISZCZYĆ SIĘ (2) vb impf

Fleksja
inf niszczyć się
indicativus
praes
sg
3 niszczy się
praet
pl
3 subst niszczyły się

inf niszczyć się (1). ◊ praes 3 sg niszczy się (1). ◊ [praet 3 pl subst niszczyły się.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

W niwecz się rozpadać, unicestwiać się (2):
a. O abstrakcjach (1):

W przeciwstawieniu: »niszczyć się ... błyszczeć się« (1): W fortunnych cżáſiech cnotá ſie więc niſzcży/ Ale w przećiwnych naiáśniey ſie błyſzcży. RejZwierc 221v.

b. O instytucjach (1):

niszczyć się czym (1): k temu nas dochodziło to IchM na posły koronne uskarżywanie, że się IchM rady nie dokładywali z nimi nie rozmawiali i tym by się snadź sejmy przeszłe niszczyć miały a bez postanowienia ktorego rozchodzić Diar 84; [Poddani przerzeczonej wsi wedle inwentarza dawnego odkupowali szarwarki od włóki per fl. 2, kurów po 6; ale to nie czyniło pożytku, czem się niszczyły folwarki. LustrMalb I 121].

Formacje współrdzenne cf NISZCZYĆ.

TG