[zaloguj się]
[pdf]

NOMINAT (1) sb m

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N nominåt
A nominåty

sg N nominåt. ◊ [pl A nominåty.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Człowiek powołany na stanowisko, którego jeszcze nie objął, podniesiony do jakiejś godności; mianowany [nominatus ‒ mianowany Mącz 249c; – sławny Calep; mianowany – nominatus Cn] :
Wyrażeniu: »(biskup) nominat« = człowiek mianowany na biskupa przez króla, ale jeszcze nie konsekrowany: [przy czym byli] Philip Padniewſki Kráko. Mikołay Wolſki Kuiáwſki/ Woyćiech Stároźrzebſki Chełmſki/ Dyonizy Secygniowſki Nominat Kámieniecki/ Biſkupi SarnStat 1214.
[Szereg: »kandydat albo nominat«: A jeśli się tak per inspirationem na jedno zgodzić nie będziem mogli, puścim to na wolą bożą i na sortem, [...] a włożywszy ty wszytkie kandydaty albo nominaty, które ludzie równie mianują, super sortem, [...] a kogo i kędy sam Pan Bóg nam per sortem pokaże, hic rex noster esto. PismaPolit 236.]

Cf [NOMINATUS]

AKtt