[zaloguj się]
[pdf]

OBFITARZ (1) sb m

Fleksja

V sg obfitårzu.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Człowiek, który posiada wiele różnych dóbr (majątek, władzę), możnowładca:
Szereg: »bogacz a obſitarz«: Coż też ty záſię cżynić chceſz nędzny bogacżu á obfitarzu ſwiátá tego RejPos 162v.

Synonimy: bogacz, mocarz.

AS