« Poprzednie hasło: OBIĆ | Następne hasło: [OBIDNY] » |
[OBIĆ SIĘ vb pf
się, sie.
o jasne.
Fleksja
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | f | obiła się | m an | |
n | subst | obiły się |
praet 3 sg f obiła się. ◊ 3 pl subst obiły się.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w. s.v. obić.
Znaczenia
Uderzyć o coś; irruere PolAnt, Vulg; proruere PolAnt:
obić się a co: I ſpádł deſcz i przyſzły rzéki vderzyły wiatry i obily [!] śię o (marg) runęły śię na (–) onto [!] dom/ a on nieupádł/ a to iſz ná ſkale vgruntowany był. MurzNT Matth 7/25, Matth 7/27; Leop Matth 7/27 (Linde).
Przen: arrectasque impulit {obyla/ ſyą} aures Confusae sonus urbis Glosy II nr 74/141.
Synonim: uderzyć.
Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.]
FP