[zaloguj się]
[pdf]

ROZDZIELNIE (30) av

roz- (29), roź- (1).

o jasne [w tym zapis: róz- (1) Oczko]; -dzie- (7) Mącz (6), Oczko; -dzié- SarnStat (4); -nie (4), -nié (1); -nie Oczko; -nie : -nié SarnSat (3:1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Dzieląc na mniejsze części (porcje) (1): rózdźielnie mu [choremu] wodę dáć pić/ áby żołądek powoli przymował Oczko 20.
2. Osobno, odrębnie, oddzielnie; partite Mącz, Cn; separatim Calep, JanStat; articulatim, laciniatim Calep; discrete, disiunctim, disiunctive Cn (7): Mącz 281c; Articulatim, Significat per articulos, separatim, seorsim – Rozdzielnie poczłonku, poſztuce. Calep 100a, 334b, 576b.
a. Nie stykając się; z przerwami między poszczególnymi elementami (3): A toż to ieſt piſmo ktore rozdzielnie nápiſáne ieſt [quae digesta est]: Mane/ Thecel: Ffáres. Leop Dan 5/25; których [swarów] áby ſie vſtrzégli/ [...] zwykli czeſtokroć ludźie żyć y mieſzkáć w domiéch właſnych rozdźiélnié ná częśćiách dóbr SarnStat 593.

rozdzielnie od czego („siebie”) (1): té téż y w piſániu muſzą od śiebie rozdźiélnie ſtánąć w miedzách ſwych. SarnStat *4.

3. Nie będąc jednością (1):

W przeciwstawieniu: »rozdzielnie ... cale« (1): Tákże mi ſię y tá náuká podoba/ iż tenże Pan Chryſtus nie roźdźielnie/ ále cále y zupelno/ ieſt oſobliwie pod káżdą oſobą/ ták chlebá iáko winá. ReszPrz 59.

4. Różnie, rozmaicie; discriminatim, distincte Mącz, Calep; differenter Calep (4): Distincte, Róznie/ rozdzielnie. Mącz 416b, 49b; Calep 329a, 334b.
5. O wypowiedziach (17):
a. Jasno, nie mieszając tematów; distincte, distribute Mącz, Cn; partite Cn (6): Mącz 464a; á około inych rzecży/ rozdzielnie rácż w.m. mowić/ iáki wzroſt/ iáki kſtałt/ iákie cżłonki máią być/ v tego Dworzániná GórnDworz D8v; NiemObr 31.
Szeregi: »cale i rozdzielnie«: (1): A ták tám [w księdze dziesiątej] cále y rozdźiélnie, co do źiemſtwá, á co ná ſąd Stárośći y karánié iego przychodźi, znaydźieſz. SarnStat 513.

»rozdzielnie, (a) jaśnie« [szyk 1:1] (2): Distincte et explicite verbis dicere, Rozdzielnie á yáſnie mówić. Distincte scribere, Iáſnie/ rozdzielnie piſáć. Mącz 416b.

b. Traktując jako coś różnego, różniącego się (1): W Polſkim ięzyku confunduią Mutuum á Commodatum, té dwoie ſłowá zowiąc pożyczániem. Ale Láćinnicy rozdźiélnie o nich mówią. Bo Commodatum zowią, gdy kto pożycza ná czás áby mu záś tóż wróćił, koniá, śiékiéry, etć. Ale in mutuo pure mówiąc do vżywánia trwáłégo przywłaſczáią. SarnStat 1272; [Przypátrzyć ſye tu trzebá pilnie/ iáko rozdźielnie mówi Symeon o ſprawie Ewányeliey/ álbo o ſamym Pánie Chriſtuśie BiałPos 267 (Linde)].
c. Traktując osobno, jako oddzielne byty (10): Záwżdy thedy mowić trzeba o Bogu y o Synu iego Kryſtuſie [...] rozdźielnie. GrzegRóżn Cv, A4v, C3 marg, C3v [2 r.], D2, L4v, M.
Szeregi: »rozeznanie abo rozdzielnie« (1): my mowiemy rozeznánie ábo rozdźielnie/ gdy mowiemy o Bogu y o Pośrzedniku do niego GrzegRóżn B4v.

»rozdzielnie abo roznie« (1): PAweł rozdźielnie ábo roznie mowiąc o iednym Bogu Oycu/ y o iednym Bożym Synu/ powieda że ieden ieſt Bog Oćiec/ [...] á iednák nie wyłącża Syná GrzegRóżn D2.

Cf NIEROZDZIELNIE, NIEROZDZIELNO, 2. ROZDZIELENIE

KW, (LWil)