[zaloguj się]
[pdf]

OBIEDNI (3) ai

obiedni (2), obiedny (1).

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
mNobiedny fN nNobiedn(e)
G Gobiedniéj Gobiedn(e)go
I I Iobiedni(e)m

sg m N obiedny (1). ◊ f G obiedniéj (2). ◊ [n N obiedn(e). ◊ G obiedn(e)go. ◊ I obiedni(e)m.]

Sł stp: obiedne, obiadne, Cn brak, Linde XVII w.: obiedni; poza tym obiedny bez cytatu s.v. obiadowy.

Odnoszący się do pory obiadowej; pransorius Mącz; prandius JanStat (3): Pransorius, Obiedny. Mącz 320a.
Wyrażenie: »godzina obiednia« (2): A niechay śiedzą przyſłuchawáiąc ſkarg po Mſzy náſzéy/ áż do godźiny obiedniéy [ad horam prandii JanStat 291]: po obiedźie záśię do wieczerzy SarnStat 324 [idem] 946.
a. [W funkcji rzeczownika: »obiedne, obiednie« = czynsz płacony przez chłopów i sołtysów zamiast powinności sprawiania obiadu i zapewnienia utrzymania urzędnikom, zjeżdżającym na wieś dla odbycia sądów: Karczmarz [...] Płaci za wszytko i z obiedniem pro anno mc. 2/28/0 LustrKrak I 128; Item obiednie, robotne, strażne, drewne, czesne, każdy z tych kmieci 10 płaci pro anno quolibet per gr 15/12 LustrKrak I 162; [Wieś Miloszewo] Ma w sobie zgrzebi 10, z których sołtyskich 1, z której nic nie płaci obiednego panu za zasługami staremi. LustrPom 87; Obiednego płacą wszyscy gr. 10 InwBiskWłocł 1582/190.]

Cf OBIADOWY, [OBIEDWI]

DJ