[zaloguj się]
[pdf]

OBIERACZ (1) sb m

Fleksja

D pl obi(e)racz(o)m.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Ten, kto dokonuje wyboru osób na urzędy; elector Cn:
Wyrażenie: »obieracz urzędny«: Możeſz zbáwienia doſtáć/ żywieſzli pomiernie/ Służyſzli bez łákomſtwá oycżyznie ſwey wiernie. I tám być Candidatem/ chodźić w białey ſzáćie/ Tám być y Prenſatorem nie żal/ Pánie bráćie. Nie żal ſię kłániáć ſtárſzym/ y możnym Pátronom/ Obierácżom vrzędnym y Plebistribunom. KlonWor 14.

Synonimy: elektor, wybieracz, wyborca.

DJ