« Poprzednie hasło: OBLAĆ | Następne hasło: [OBLAKAC] » |
OBLAĆ SIĘ (11) vb pf
sie (7), się (4).
o jasne; w fut i imp e prawdopodobnie jasne (tak w lać); w pozostałych formach a pochylone.
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | -ś oblåł się | m pers | |
3 | m | oblåł się | m pers | |
n | oblåło się | subst | oblåły się |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | był się oblåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niechåć się obleje |
fut 3 sg obleje się (4). ◊ praet 2 sg m -ś oblåł się (1). ◊ [3 sg m oblåł się.] ◊ 3 sg n oblåło się (2). ◊ 3 pl subst oblåły się (1). ◊ plusq 3 sg m był się oblåł (1). ◊ imp 3 sg niechåć się obleje (1). ◊ part praet act oblåwszy się (1).
Sł stp brak, Cn s.v. wyposażam córkę, Linde XVI i XVIII w.
- Zmoczyć się, wylać co na siebie
(11)
- Przen (1)
»łzami (a. slzami) się oblać« [szyk zmienny] (4): Przecię moię wnętrznoſci ſą ſie roſpálily/ ij ocży przecię moie ſlzami ſie obláły OpecŻyw 20, 110; RejWiz 87v; zátym ſię oblawſzy Lzámi, á mnie y corkę ſwoię obłápiwſzy, Pożegnał nas CiekPotr B2v.
»potem się oblać« (1): Wſpomni y ná boleść/ ktorąś miał/ gdyś ná górze Oliwney/ trzy kroć modlitwę czyniąc/ krwáwym ſię potem oblał LatHar 289.
Formacje współrdzenne cf LAĆ.
JB