[zaloguj się]
[pdf]

OBLANIE (4) sb n

o jasne, a pochylonej e prawdopodobnie pochylone (Calep -ę, tak też w Cn).

Fleksja
sg
N oblånié
I oblåni(e)m

N sg oblånié (3). ◊ I oblåni(e)m (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. oblać.

1. Polanie płynem jakiejś powierzchni; perfusio Mącz, Cn (3): Perfusio, Polanie/ Oblanie. Mącz 140a.
Wyrażenie: »wkoło oblanie« (1): Circunfusio – Wkoło obląnię. Calep 198a.
Przen (1):
Wyrażenie: »oblanie krwie« (1): Azas to niebel deſpeth Polakom od Pana gdi ktorego Zamku doſtal zwielkiem oblaniem krwie ich PaprUp K3.
2. Woda otaczająca coś (1): Czo ieſt morze [...] ſwiata oblanie, związek wſzego przyrodzenia, ſmiałoſć żywota, prog ziemie, rozdzielenie kroleſtw, goſpoda wod, ſtudnieza chmur. BielŻyw 135.

Cf OBLAĆ

JB