[zaloguj się]
[pdf]

OBLATYWAĆ (3) vb impf

oblatywać (1), oblatować a. oblatywać (2).

o oraz oba a jasne.

Fleksja
inf oblatywać
indicativus
praes
sg pl
1 oblatuję
3 oblatuje oblatują

inf oblatywać (1). ◊ praes 1 sg oblatuję (1). ◊ [3 sg oblatuje.] ◊ 3 pl oblatują (1).

SI stp brak, Cn s.v. oblatam, Linde XVII w. s.v. oblecieć.

1. Latać wkoło; circumvolare Calag, Calep, Cn (3): Vmbfliegen. Oblátywáć. Oblátáć. Circumvolare. Calag 517b; Calep 200a.
[Zwrot: »oblatywać około« (1) ktore: [pszczoły] wylecą [z ula] naprzod oblátuią około cżekáiąc áżby śię drugie zgotowáły. Cresc 1571 602.]
a. O pociskach: padać wokół czegoś (1): O Kryſtuśie ſędźio ſtráſzliwy/ iáko to rozſądźiſz/ gdy [...] prawdźiwą Mánnę ćiáło twoie nadoſtoynieyſze w chwalebnym Sákrámenćie/ ábo bronie á kule od ſtrzelby oblátuią/ ábo ſie po kąćiech potuláć muśi? PowodPr 53.
2. [Opadać, niszczeć; przen: iż w tey Antykryſtowey głowie á w tey zwierzchnośći iego wiele ieſt plugáwych á obrzydłych niedoſtátkow/ dla ktorych oto to iey ochędoſtwo/ bárzo oblátuie/ á dziwnie ty włoſy ſą dziś pomiechráne/ powikłáne y ſpilśnione ná niey KrowObraz E4.]

Formacje współrdzenne cf NADLECIEĆ.

JB