[zaloguj się]
[pdf]

OBLEKAĆ (1) vb impf

oblekać, [(kaszub.) oblakac].

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w ob-); oblakac z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja
imperativus
sg pl
1 oblekåjmy
2 oblakaj

imp [2 sg oblakaj.] ◊ 1 pl oblekåjmy.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wkładać (o ubraniu); przen: stać się kimś:

oblekać kogo na kogo: SkarŻyw 264 cſ W przeciwstawieniu.

[oblakac kogo czym: Chytroſc Diabelską odalay Boską zbroią nas oblakay Krofej F4.]

W przeciwstawieniu: »zewłoczyć ... oblekać«: Iegoſz odrodzenim pośileni zápominaymy y zewłocżmy z śiebie ſtárego Iádámá ktory ſię pſuie błędną żądzą: oblekaymy ná ſię nowego [exspoliantes vos veterem hominem ... et induentes novum Vulg Col 3/9–10]/ odnawiáiąc ſię wduchu/ wſpráwiedliwośći SkarŻyw 264.

Formacje współrdzenne cf 1. WLEC.

JB