Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ROZDZIEWIENIE]

Następne hasło: ROZDZIRAĆ »

[ROZDZIEWIONY part praet pass pf

Oba o oraz e jasne.

Fleksja

sg
f	I	rozdziewioną

pl
A	subst	rozdziewion(e)

sg f I rozdziewioną. ◊ pl A subst rozdziewion(e).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. rozdziewny.

Znaczenia

[Szeroko otwarty, rozwarty]
- a. [O nakryciu głowy zrobionym ze skóry wilka tak, że górna szczęka zwierzęcia spoczywa na głowie, a pozostała część skóry swobodnie opada na ramiona i plecy]
- b. [Rozłożony, rozwarty w taki sposób, aby wewnątrz pozostawała pusta przestrzeń]

Szeroko otwarty, rozwarty:

Wyrażenie: »rozdziewiona gęba«: Dwudźieſta śiodma Chorągiew cżerwona/ ná niey Liſzká białła z rozdźiewioną gębą BielKron 1597 300.

a. O nakryciu głowy zrobionym ze skóry wilka tak, że górna szczęka zwierzęcia spoczywa na głowie, a pozostała część skóry swobodnie opada na ramiona i plecy: Ornitus [...] wſzyſtek ſkórą vbrány wołową/ Trzęſąc ná ſobie wilczą rozdźiewioną głową [caput ingens oris hiatus et malae texere lupi XI 680] Y z białemi zębámi/ [...] biegał po wſzem woyſku VergKoch 331.

b. Rozłożony, rozwarty w taki sposób, aby wewnątrz pozostawała pusta przestrzeń: kurz ie [rękawice wonnym dymem] ták przez 20. dni/ z żymáiąc ich ná káżdy dzień/ á dobrze rozdymáiąc iáko máchárzynę/ áby ták w dobrze rozdźiewione mogł dym dobrze wchodzić SienHerb 564a.

Cf ROZDZIEWIĆ]

ECB