[zaloguj się]
[pdf]

OBLEŹĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-).

Fleksja
indicativus
fut
pl
3 oblazą
praet
sg
3 m oblåzł
conditionalis
sg
3 m by oblåzł

praes 3 pl oblazą (1). ◊ praet 3 sg m oblåzł (1). ◊ con 3 sg m by oblåzł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Stracić sierść, wylinieć [od czego] (1): A ná lecowym żáſię [!] odmiana woźnicża/ Bo mu wſzytek grzbiet oblazł od długiego bicżá. CzahTr L3.
2. Wypaść (o utracie włosów) (1): Ale gdy włoſy oblázą/ á ty ie thám mieć chceſz/ ſpal zęby końſkie/ á on popioł s śiłnym octem zmieſzawſzy/ oblázłe mieſtcá pomázuy. SienLek 47.
3. Obejść dookoła [co] (1): Wieleżby Kurciuſow tákich dziſia ználazł/ Snadź niżby tám [w dół] wſkocżyć miał/ rádſzey by gi oblazł. RejZwierz 42v.

Synonimy: 1. wylinieć; 2. wypaść; 3. obyść. ominąć.

Formacje współrdzenne cf LEŹĆ.

Cf OBLAZŁY, [OBLEZIENIE]

DDJ