[zaloguj się]
[pdf]

OBLIGA (1) sb f

Fleksja

A sg obligę.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

praw. Zobowiązanie:
Zwrot: »obligę włożyć [na kogo]«: Może tedy oyćiec choć zápiſał piérwſzéy żenie obyczáiem Reformáciiéy połowicę imienia ná tymże imieniu drugiému zápiſáć dług, gdy táką obligę włoży ná ſucceſzory, quod tenentur emundare, eliberare, indemnemque facere onę część obowiązáną. SarnStat 1268.

Synonimy cf OBLIGACYJA.

Cf [OBLIG], OBLIGACYJA.

DDJ