Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZEBRANIE

Następne hasło: [ROZEDNIEĆ] »

ROZEBRANY (6) part praet pass pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rozebrać); w formach złożonych a jasne, w formie niezłożonej pochylone.

Fleksja

sg
m	N	rozebrany, rozebrån	f	N
	A	rozebrany		A	rozebraną

pl
N	subst	rozebran(e)

sg m N (attrib) rozebrany (1), (praed) rozebrån (1). ◊A rozebrany (1). ◊ f A rozebraną (1). ◊ pl N subst rozebran(e) (2).

Składnia dopełnienia sprawcy: rozebrany od kogo (1) GórnDworz.

Sł stp: rozebran s.v. rozebrać, rozbrać, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozebrać.

Znaczenia

1. Podzielony na części (2)
- a. Rozłożony na części składowe (1)
- b. Rozdzielony na podstawowe cząstki surowca (1)
2. Zabrany częściami przez wielu (1)
3. Dokładnie rozpatrzony, przeanalizowany (3)

1. Podzielony na części (2):

a. Rozłożony na części składowe (1): Teraz ná ſpráwy Boże pátrzym iáko ná rozebrány zegárek/ ná kołká y żelazká iego/ niewiedząc gdźie ſię co przydáć ma SkarKaz 4a.

b. Rozdzielony na podstawowe cząstki surowca [na co] (1): Obrus ná nići rozebrany/ ná kądźieł może być obrocony. March¹ A3v.

2. Zabrany częściami przez wielu [po czym (pl)] (1): Były dobrá Krolewſkie rozebráne podomách ſlácheckich BiałKaz K4.

3. Dokładnie rozpatrzony, przeanalizowany (3): GrzegRóżn A4; prowádząc ku końcu rzecż zácżętą/ y dobrze rozebráną od thych pánow/ [...] ták powiedam: [...] GórnDworz Eev; wielkiey pilnośći y chęći vżyli [uczestnicy synodu]/ áby miedzy nimi on też Artykuł/ o pochodzeniu Duchá S. vſtáwicżnym wypytániem był rozebran. SkarJedn 270.

Cf NIEROZEBRANY, ROZEBRAĆ

KW, (LWil)