[zaloguj się]
[pdf]

OBŁĘDNIK (1) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
G obłędnika obłędników

sg G obłędnika. ◊ [pl G obłędników.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ten, kto zgubił drogę, zabłądził; przen: A nie tylko ábyś wołał ná káżdego/ ále opuśćiwſzy dziewięćdzieſiąt wiernych ſzukaſz iednego obłędniká tákiego/ ábyś go ználazł/ á wziął go ná rámioná ſwoie. RejAp 27v; [Tákich obłędników [błędnie pojmujących istotę Trójcy Św.] náuká w Polſzcze nie dawnych czáſów ſzéroce byłá powiádána BiałPos 85 (Linde)].

Cf OBŁĘDNY

JB