![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OBŁUDZENIE | Następne hasło: OBŁUDZIENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OBŁUDZIĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w obłuda).
Fleksja
| inf | obłudzić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | f | obłudziła |
[inf obłudzić.] ◊ praet 3 sg f obłudziła.
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
Mamiąc kogo, łudząc odwieść od słusznego, dobrego postępowania [kogo]:
obłudzić od czego: Bo niewieſz/ páni Roſkoſz/ co zá dziwy płodzi/ A iáko tu nędzny ſwiát ſwemi foſzki zwodzi. Ták iż iuż ich ná więtſze poły pobłáźniłá/ A od tey cney krolowey Cnoty obłudziłá. RejWiz 33v.
[obłudzić czym: Thi, Angielie Gabriele, wydzianes iakoby twimy slowy slodkimy obludzicz myą y twim pozdrowienym nyeobyczaynym zdradzicz mye. SprChęd 95.]
Formacje współrdzenne cf ŁUDZIĆ.
JB