[zaloguj się]
[pdf]

ROZEGNANIE (4) sb n

o, pierwsze e oraz a jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N rozegnanié
G rozegnaniå
A rozegnani(e)

sg N rozegnanié (1). ◊ G rozegnaniå (2); -å (1), -(a) (1). ◊ A rozegnani(e) (1).

Sł stp: rozegnanie, rozgnanie, Cn, Linde brak.

1. Rozpędzenie, rozproszenie (2):

rozegnanie czego (żywotne) (1): Mrówek rozegnánié. SienLek S[ss]3v.

rozegnanie czyje [= mieszkańców miasta] (1): iż ſie ſtąd miáſto ono [tj. Babilon] nádzyewáło bogáctwá y oſiádłośći wielkiey ſwoiey z rozegnánia Ierozolimſkiego RejPos 204.

2. Usunięcie objawów chorobowych [czego] (2): DLa ocżyrzſtwienia ſercza y rozegnania nakażenia iego, warz polną drijakiew FalZioł V 69; SienLek 129.

Cf ROZEGNAĆ

ECB