[zaloguj się]
[pdf]

OBNOCOWAĆ (1) vb pf

Pierwsze i drugie o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz nocować).

Fleksja

fut 3 sg obnocuje. ◊ [3 pl obnocują.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Przenocować, spędzić noc: Záś gdy ná cżłowieku będzie grzech/ ſąd śmierći/ y vmrze/ tedy go záwieſiſz ná drewnie. (Ale) nie obnocuie trup iego ná drewnie [Non pernoctabit cadaver eius in ligno]/ lecż pogrzebiáiąc pogrzebieſz iy onegoſz dniá BudBib Deut 21/23; [Ci [sprzeciwnicy moi] tułáć ſię będą (chcąc) ieść/ ieſli ſię nienáiedzą tedy obnocuią [Ipsi vagabuntur ut comedant: si non saturati fuerint, et murmurabunt]. BudBib Ps 59/15[16] (Linde)].

Formacje współrdzenne cf NOCOWAĆ.

MC