Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBOSTRZAĆ SIĘ

Następne hasło: OBOSTRZONY »

OBOSTRZENIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz ostry).

Fleksja

	sg
D	obostrzeniu
A	obostrzeni(e)
I	obostrzeni(e)m

sg D obostrzeniu (1). ◊ A obostrzeni(e) (1). ◊ I obostrzeni(e)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. obostrzyć.

Znaczenia

1. Uczynienie surowszym (2)
2. Wyćwiczenie, uczynienie sprawniejszym (1)

1. Uczynienie surowszym [czego] (2): Weirzyi wm wobostrzenie banicyi wtych Constitutiach Coronatiey przeszłey ActReg 163, 18.

2. Wyćwiczenie, uczynienie sprawniejszym (1):

Zwrot: »obostrzenie rozumu« (1): Iáko wiele inych obycżáiow dobrych ieſt we Włoſzech [...] ták też ten [...] iż ludzie zacnieyſzy/ máią tę zabáwę pożitecżną ku oboſtrzeniu rozumu/ gry rozmowne GórnDworz C.

Synonim: 2. wyćwiczenie.

Cf OBOSTRZYĆ