[zaloguj się]
[pdf]

OBOSTRZYĆ (2) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz ostrzyć).

Fleksja
inf obostrzyć
praet
pl
3 m pers obostrzyli

[inf obostrzyć.] ◊ [fut 1 pl obostrzym.] ◊ praet 3 pl m pers obostrzyli (2). ◊ [part praet act obostrzywſzy.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XIX w.

Zaostrzyć, uczynić bardziej ostrym; przen (2):
Zwroty: [»animusze [przeciw komu] obostrzyć«: Turek [...] ſtrápiwſzy Niemce ná ſkárbie y ná ludźie y animuſze ich przećiw nam oboſtrzywſzy pokory z nimi vcżyni GrabZdanie S3v, D3.]

[»konstytucyją obostrzyć [no kogo]«: Konstytucyją obostrzyć na pp. deputaty trybunalskie, aby powinności swych pilniejszy byli. AktaSejmikPozn 1598/209.]

»piora (jadem) ([przeciw komu]) obostrzyć« = złośliwie przeciw komuś występować, ostro i napastliwie krytykować (2): CzechRozm Av; drudzy [...] zazdrośći/ y nienawiśći iádem piorá ſwe/ prawdy ſię pierwey ſámi poznáney odprzyśiągſzy oboſtrzyli CzechEp *2.

[»obostrzyć prawo«: A iż się zagęściła między ludźmi nagana stanom ślacheckim starodawnym, tedy w tym obostrzyć stare prawo de poena trium marcarum. AktaSejmikPozn 1598/210.]

Szereg: »obostrzyć a rozpuścić« (1): przeto oni [potwarcy] z więtſzą beſpiecżnośćią/ przećiw nám piorá ſwe oboſtrzyli/ á nie wſtydliwie vſtá ſwe ſmiele roſpuśćili. CzechRozm Av.

Formacje współrdzenne cf OSTRZYĆ.

Cf OBOSTRZENIE, OBOSTRZONY

JR