Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBOSTRZENIE

Następne hasło: OBOSTRZYĆ »

OBOSTRZONY (1) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó; dwa pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w ob- oraz ostrzyć).

Fleksja

sg
m	N	obostrzony	f	N	obostrzon(a)	n	N
	G			G			G	obostrzon(e)go

sg [m N obostrzony. ◊ f N obostrzon(a).] ◊ n G obostrzon(e)go.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Znaczenia

I. [W funkcji właściwej: Uczyniony bardziej ostrym]
- 1. [Zagwarantowany, zapewniony ostrymi przepisami]
- 2. [Podniecony; przen]
II. W funkcji przymiotnika: Taki, który ma wielką ochotę, chciwy; przen

I. [W funkcji właściwej: Uczyniony bardziej ostrym:

1. Zagwarantowany, zapewniony ostrymi przepisami:

Wyrażenie: »prawem obostrzony«: Securitas iudiciorum aby prawem obostrzona była. AktaSejmikPozn 1598/210.]

2. [Podniecony; przen:

Wyrażenie: »gniewem obostrzony«: bárzo troſkliwy y śierdźiſty z tego [car moskiewski] był/ y powiedáią że tym gniewem oboſtrzony/ z wielką mocą ku Litwie ſie oburzył. BielKron 1597 611.]

II. W funkcji przymiotnika: Taki, który ma wielką ochotę, chciwy; przen [na co]: [niektórzy posłowie] z ſercá ná vrzędy oboſtrzonego/ ábo z głodu ná ſwe dobre mienie/ ábo z waśni ná duchowne/ roſterki śieią/ y dobrym pożytecznym Rzeczypoſpol: rádom przeſzkadzáią. SkarKazSej 694b.

Cf OBOSTRZYĆ