Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBRACAJĄCY

Następne hasło: OBRACAN »

OBRACAJĄCY SIĘ (3) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-); oba a jasne.

Fleksja

sg
m	N	obracający się	n	N
m	G		n	G	obracającego się

sg m N obracający się (2). ◊ n G obracającego się (1).

Sł stp brak, Cn s.v. obracam co w koło, Linde XVIII w. s.v. obrócić.

Znaczenia

1. Zmieniający kierunek ruchu (1)
2. Kręcący się, wirujący (1)
3. Przemieniający się w inną substancję, przekształcający się (1)

1. Zmieniający kierunek ruchu (1): Reciprocus, Wrácáyący ſie/ obrácáyący ſie. Mącz 324c.

2. Kręcący się, wirujący; volvens Cn (1):

Wyrażenie: »obracające się koło« (1): Biádá miáſtu krew przelewáiące^mv: kłamſtwá/ ſzárpániny y łupieſtwá pełne^mv: Słyſzeć chluſtánie bicżá/ kołát obrácáiące^go ſię kołá [sonus actae rotae; vox impetus rotae Vulg Nah 3/2]/ y bieżące^go koniá/ á ſkacżącego wozá. ModrzBaz 142v.

3. Przemieniający się w inną substancję, przekształcający się [w co] (1): Chymus – Pokarm obracaiąci ſie w krew. Calep 192a.

Cf OBRACAĆ SIĘ