[zaloguj się]
[pdf]

OBRAZOKAŹCA (4) sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w obraz oraz -o-), pierwsze a jasne; -kåź- WujJud (3); -kaź- (1) WujNT.

Fleksja
pl
N obrazokåźce
G obrazokåźc(o)w
D obrazokåźc(o)m
I obrazokåźcami

pl N obrazokåźce (1). ◊ G obrazokåźc(o)w (1). ◊ D obrazokåźc(o)m (1). ◊ I obrazokåźcami (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Człowiek znieważający obrazy, członek sekty chrześcijańskiej występującej przeciw kultowi obrazów o treści religijnej, obrazoburca (4): wſzyſcy práwi Luterani/ obrázy y Ceremonie zátrzymáli: ktore ći z Kálwinem y z Sákrámentarzmi Iconodáſtámi [!]/ to ieſt Obrázokaźcámi wyrzucáią. WujJud 208, 51v, Mm8; Iáko Arymineńſkie Arianow/ Epheſkie wtore Neſtorianow/ Conſtántynopolſkie Obrázokázcow y inne podobne zbory [= koncylija] potępione [pobłądziły]. WujNT 461; [obrázokáźce dziśieyſzy WujPosN 1584 II 329 (Linde)].

Synonimy cf OBRAZOBORCA.

DD