Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBTACZAĆ SIĘ

Następne hasło: OBTACZOWAĆ »

OBTACZAJĄCY (2) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w ob-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja

sg
m	N	obtåczający

pl
G		obtåczających

sg m N obtåczający (1). ◊ pl G obtåczających (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Taki, który oblega (1)
2. Taki, który znajduje się wokół czegoś (1)

1. Taki, który oblega [kogo] (1): Nie będzie mię ſtrách tyſiącow ludu obtacáiących [!] mię [Non timebo milia populi circumdantis me]: powſtań thylko Pánie Boże moy á zbaw mię. Leop Ps 3/7.

2. Taki, który znajduje się wokół czegoś [co] (1): [Szymon, syn Onijaszów] Kośćioł zá wieku ſwoiego vmocnił. Od tego ſowita wyſokość vgruntowaná/ y on wyſoki párkan obtacżáiący Kośćioł [Et in impso fundata est altitudo duplex reparatio, excelsus circuitus templi]. BudBib Eccli 50/2.

Synonim: 1. oblężyciel.

Cf OBTACZAĆ