[zaloguj się]
[pdf]

OBTOCZENIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają è niekonsekwentnie; oba o prawdopodobnie jasne (tak w obtoczyć); końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N obtoczenié
G obtoczeniå
A obtoczeni(e)

sg N obtoczenié. ◊ [G obtoczeniå. ◊ A obtoczeni(e).]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. obtoczyć.

1. Okrążenie, otoczenie: Circunactio – Obtoczenię. Calep 196b.

[obtoczenie czego [= co obtacza]: A ieſlibyś żeleźnik w piec wpráwił/ iáko wpráwuią ći/ zwłaſzczá co w Wenecyey mydło wárzą/ álbo ſáletrę/ tedyby było tym lepiey/ dla obtocżenia ogniá. SienHerb 558a.]

2. [To, co otacza, opasuje: Dwá ſlupy: dwie thocżenice ktore othacżáły w koło dwie kápithelle ná ſlupie: dwie ſiatce/ ktore miáły okrywáć á ozdabiáć one dwoie obtocżenie [ut operirunt duos funiculos]/ kthore było ná wierzchu ſlupow. Leop 3.Reg 7/41 (Linde s.v. otoczyć).]

Cf OBTOCZYĆ

DJ