[zaloguj się]
[pdf]

OBUDZAĆ (3) vb impf

o jasne.

Fleksja
inf obudzać
indicativus
praes
sg pl
1 obudzåm
3 obudzå obudzają
imperativus
pl
2 obudzåjcie

[inf obudzać.] ◊ praes 1 sg obudzåm (1). ◊ 3 sg obudzå (1). ◊ [3 pl obudzają.] ◊ imp 2 pl obudzåjcie (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w. s.v. obudzić.

1. Budzić ze snu; expergere Mącz, Cn; excitare aliquem e(x) a. de somno, excitare cubilibus a. dormientem, suscitare e quiete, exsuscitare quietum, expergefacere aliquem, expergiſicare Cn [w tym: kogo (2)] (3): Expergo, Obudzam/ Zbudzam. Mącz 111c; [Volck Nnn4v].
Zwrot: »ku pracy obudzać« (1): Ieſth [jaskółka] też pthaſzek cżuyny, Bo iako ſkoro ſwitać pocżyna/ tedy ona ſpiewa/ A ludzieku praczy obudzą. FalZioł IV 24d.
Szereg: »nie obudzać, ani przekażać« (1): O corki Ierozolimſkie/ poprzyſięgam was przez ſárny y przez łánie polne/ nie obudzayćież áni przekażayćie namilſzey moiey [si suscitaveritis et si evigilare facetitis amorem]/ áż ſámá záchce. BibRadz Cant 2/7.
[Przen [co komu]: A niewdźięcznikóm obudzáią pámięć dáry/ gdy ſie o nie oćiéráią SenekaGórn 54 (Linde s.v. obudzić).]
2. [Wzbudzać w kim zainteresowanie, zachęcać [do czego]: Miſtrzynÿa na tho vyſſadzona aby panny mlode Novicziuſzki vczela vedla zachovania zakonnego, do koſcziola obudacz [!]. StatNorb 171, 151.]

Synonim: ocucać.

Formacje współrdzenne cf BUDZIĆ.

JR